Bar - Pod Wilkiem

[Sueil]

- siostry nie wpuszczę? Nie jestemj taka, siadaj Ev - zwróciła się do sis i odpowiedziała kelnerce - masz krystalicznie czystą, słoną wodę? Jeśli tak, to poproszę

[Evvie]

Uśmiechnęła się do Sue i usiadła obok.

[Arya]

Zaszła do kuchni i nalała wodę, taką jaką chciała dziewczyna. Wyszła i podała kolejną szklankę
-Jesteście siostrami? -Powiedziała zaciekawiona choć dobrze wiedziała, że nie powinna

[Sueil]

 - tak, jesteśmy - powiedziała do Aryi - a ty ciekawska - roześmiała się.

[Arya]

-Jak miło! -Uśmiechnęła się -Ja ciekawska? Ja tylko potwierdzam to co usłyszałam

[Sueil]

 - lubię osoby ciekawskie... są interesujące i znją najwięcej nowinek - powiedziała i wypiła całą wodę - a może podasz mi jakieś mięso? Takie na wpół surowe, najlepiej dziczyzna - uśmiechnęła się. Kiedyś przestała panować nad odczuciami z drugiej formy i teraz tak je...

[Arya]

Uśmiechnięta pobiegła do kuchni, grzebać w szafkach w poszukiwaniu mięsa. Kiedy znalazła to o co jej chodziło, wzruciła spory kawał na kuchenkę

[Arya]

Mięso skończyło się piec. Gorące nałożyła na talerz i podała Sueil
-Smacznego!

[Sueil]

 - bardzo dziękuję - zaczęła jeść ze smakiem doskonale zrobioną porcję. - czy mogłabys mi podać jeszcze coś łsodkiego? Zdaję się na twój wybór, a dawno słodkiego nie jadłam. - uśmiechnęła się, jak to ona ma w zwyczaju.
 - no więc Ev, może bys pokazała swojej rodzonej siostrze w jakim to miejscu przeżyłaś...? I cóz to za sliczny maluch - pogłaskała zwierzaczka siostry po głowie - ja mam własnego, oto Amigo - zaprezentowała śpiącego malca.

[Arya]

Poszła do kuchni... Gdzieś tu były landrynki, tylko gdzie? Przeglądał wszystkiepółki, każdą po kolei. Ah te małe dźadostwa!

[Arya]

Znalazłą! Szkatułkę pozlepianych landrynek. Kilka razy udeżyła szkatółką o pułkę i każda landrynka by ła osobno. Zadowolona położyła łup, przed dziewczynami

[Sueil]

 - dziękuję, z przyjemnością troszkę zjem... Evvie, milczku, powiedz mi wreszcie jak ci się udało? - zjadła dwie żółte landrynki.

[Evvie]

Ocknęła się - O, przepraszam... em... biegnąc przez las znalazłam grotę i jakoś tak tam zostałam... wiatr mnie prowadził, wiedział, gdzie się odnajdę na nowo... urządziłam tam sobie, poznawałam różne rośliny, trucizny itp... i jakoś sobie poradziłam ^^ a ty?

[Sueil]

 - oj coś to bardzo skróciłaś - uniosła brwi, ale zaraz potem odpowiedziała na pytanie Ev. - ja? Mnie matka ukryła w szafie... Uciekłam jako tygrys, rozumiesz? Mnie też pomógł wiatr, sprowadził mnie do domu czarownicy zmiennokształta, która mnie odmieniała i się mną opiekowała. Zostałam miejscową uzdrowicielką. Ale jak ty przeżyłaś... - głos jej się załamał. Mimo iż nauczyła już się jak powstrzymywać łzy i okazywać tylko radość, mówiła teraz o odwiecznym jej strachu - że nie zdąży kogoś uratować, że się spóźni, że tego kogoś już nie będzie... - ...tragedię? Ja cię szukałam, chciałam byśmy razem ocalały... - po raz pierwszy od baaardzo dawna Sue rozpłakała się. Praca uzdrowicielki dawała jej radość ratowania ludzi, a teraz takie wspomnienia przywołane. To było dla niej za dużo. Amigo natychmiast zaczął się do niej przytulać, patrzeć pytającym wzrokiem. 

[Evvie]

- Sue ... - przytuliła ją - ...matka mnie wysłała w las, nie mówiła gdzie mam iść, po prostu kazała mi biec... - Łza jej popłynęła po policzku - ...i biegłam, jak kazała... słysząc ostatnie krzyki rodziny... nie wiedziałam, że Ciebie też uratowała, to się działo tak szybko, ja... cały świat się dla mnie zawalił...