Bar - Pod Wilkiem

[Evvie]

Zachowanie Taharakiego jej nie odstraszyło, wręcz przeciwnie, rozbawiło. Przybliżyła rękę do ust, by powstrzymać chichot. Po chwili je dalej. Po kilkunastu minutach, gdy już zjadła, popiła wodą.

[Taharaki]

Czuł się głupio. Był tak głodny, że zapomniał jak się zachować w towarzystwie. Jednak nie zraziło to dziewczyny. Czuł jak pieką go poliki. Kiedy przyjdzie Zuzm...?! Już praktycznie skończył jeść. Talerz był niemal czysty gdyby nie kupka warzyw z boku. Sięgnął po szklankę wody i zaczął ją powoli pić. Przyjemnie chłodziła suche gardło. Odstawił pustą szklankę.
- Masz ochotę na deser?
Wyszczerzył się, a w jego oczach tańczyły radosne iskierki.

[Evvie]

- Pewnie - Uśmiechnęła się. Spojrzała w jego radosne oczy. Były o wiele ładniejsze, niż gdy były ponure... Chociaż wtedy też dziewczyna uważała, że są śliczne. Spojrzała na jego talerz.
- Ktoś tu nie lubi warzyw - Na jej twarzy pojawił się lekko złośliwy uśmieszek.

[Arya]

Radosna patrzyła na nich. Kiedy zaczęli mówić o deserze, podeszła.
-Jaki chcecia deser? -Podniosła talerze

[Taharaki]

- Poproszę dwa najlepsze desery jakie tu macie! - odwrócił się do kelnerki i krzyknął. Nie na tyle głośno by rozniosło się to po całej okolicy oczywiście. Spojrzał na swój talerz, a potem na Evvie. Prychnął i skrzyżował ręce na piersi. Oparł się o oparcie.
- Pfff - i udał naburmuszonego jednak jego oczy dalej się śmiały. Poza tym "foch" nie trwał zbyt długo. Normalnie siedzieli na przeciw siebie, ale on nagle wstał i usiadł koło niej. Łobuzerski grymas pojawił się mu na twarzy, a psotny blask zalśnił w oczach.
- A ktoś tu za chwile będzie miał kare za krytykowanie mnie! - to miało brzmieć groźnie jednak gdy za chwile zaczął ją łaskotać sam się z tego śmiał. I już po "złym glinie".

[Evvie]

Zaczęła się śmiać, pod wpływem łaskotek. - Przee eeestań... hyh... proooo szee... - Dalej się śmieje - Juuuuż bęę... będę... grzeeee cznaa x3 - próbuje zrobić "sweet eyes", ale przez śmiech jej to nie za bardzo wychodzi...

[Taharaki]

- Teraz błagasz o litość? - również się śmiał. - Było nie igrać z ogniem!
Gdy zrozumiał jak bardzo trafna była jego wypowiedź przestał ją łaskotać i złapał się za brzuch. Śmiał się niemal do rozpuku. Spojrzał na nią udając poważną minę. Groził jej palcem.
- Tym razem ci wypaczę! - powiedział dobrodusznie.

[Arya]

Odeszła do kuchni. Ostatnio coś tam z nudy robiła. Patrzyłą po pułkach szukając łupu. Jest! Mamy ciasto! Wyciągnęła blachę i wycięła trzy kawałki. Każdy na odzielny talerz.

[Evvie]

Odetchnęła. - Ależ dziękuję za litość - zaśmiała się. Jej... jak ona dawno nie była łaskotana... przypomniała sobie, jakie to jest fajne uczucie... Spojrzała na niego. Uśmiechnęła się ponownie.
- A z tym ogniem... to chyba jeszcze nie raz zaigram jak będę miała powód x3

[Taharaki]

- Się poparzysz! - ostrzegł ją szczerząc się. Dopiero teraz zauważył na stole świeczkę. Tylko by ją złapać musiał wstać. Lenistwo i tyle. Jednak się przemógł i wstał. Chwycił świeczkę. Sam czubek jego palca wskazującego się zapalił, a on podpalił knot świeczki. Wstał i znów ją ułożył na świeczniku. Nie usiadł obok Evvie tylko wrócił na swoje stare miejcie gdzie siedział przed nią. Rozejrzał się z żalem.
- Gdzie nasz deser? - spytał z miną zbitego szczeniaka.

[Arya]

Wyszła z ciastami. Trzeba było poczekać. położyłą dwa kawałki przed nimi, a jeden wzięła dla siebie i usiadła przy ladzie.

[Taharaki]

- Jak na zawołanie - uśmiechnął się do kelnerki. Normalnie już dawno by się zdenerwował jednak przy Evvie stawał się dziwnie spokojny. Zaciągnął się zapachem ciasta. Wyglądała pysznie, że aż się oblizał patrząc na nie.
- Zawsze lubiłem słodycze... - powiedział jakby na usprawiedliwienie i zaczął zajadać się ciastem.

[Evvie]

Gdy zobaczyła palącą się świeczkę, wpatrywała się w mały płomyczek ognia na niej, który odbił się w jej fioletowych oczkach. Po chwili, zobaczyła przed sobą kawałek ciasta, więc podziękowała kelnerce i zaczęła jeść, tak samo wolno jak wtedy.
- Ja też... - Uśmiechnęła się do niego.

[Taharaki]

Już prawie kończył.
- Jak można nie lubić słodyczy. - powiedział i wziął jeszcze kawałek. - Tacy ludzie są podejrzani.

I znów kawałek ciasta. On by mógł żreć, żreć i żreć w nieskończoność. A to wcale nie odbijało się na jego ciele. Faceci to mają fajnie. Spojrzał w fioletowe oczy Evvie, w których odbijał się płomyk świecy. I się tak zapatrzył.

//idę na kolacje~

[Evvie]

Już też kończąc, zobaczyła na sobie jego spojrzenie. Odruchowo też spojrzała w jego oczy, ale z pod jej długich rzęs. To niebieskie i żółte oko... niezwykłe. Jeszcze do tego w nich ten tańczący płomyczek, bajka...

//ok.