Biblioteka

[Taharaki]

Biblioteka... coś dla niego! Pomimo iż wyglądał jak typek z pod ciemnej gwiazdy (pomińmy fakt, że właśnie jest kimś takim) to uwielbiał książki. Mógł się dzięki nim oderwać od tej nudnej rzeczywistości. To smutne, że nie który nie umieją czytać. Jednak nie dziś przybył tu po lekturę. Usiadł w najdalszym zakamarku biblioteki. Otoczony ścianami książek i ich starym zapachem. Tak właśnie pachnie mądrość. Wyjął jakiś notatnik za pazuchy i kawałek węgla. Przekartkował zeszyt. Kilka rysunków starannie narysowanych. Niestety właściciel nie pozwolił nam się im przyjrzeć. Otworzył na czystej stronie i zaczął rysować... Cisza i atmosfera tego miejsca świetnie nań działała.

[Zuzm]

Powoli weszła, rozejrzała się, musi znaleźć słownik run i encyklopedie stworzeń. Kursowała między półkami aż natrafiła na chłopaka. Ona skądś go zna. Podeszła bliżej.
-Przepraszam, nie znam pana skądś?

[Taharaki]

Zupełnie pochłonięty rysunkiem tańczącej dziewczyny nie usłyszał kroków. Poza tym nie spodziewał się, że ktoś zajrzy aż tak w odległe kąty biblioteki. Na głos dziewczyny drgnął i zamknął szybko szkicownik by nie zobaczyła tego co tam jest. Grzywka zakrywała jedno oko. Patrzył na młodą dziewczynę niebieską soczewką i mierzył ją wzrokiem. Wydała mu się dziwnie znajoma. Jednak nie to go tak teraz zainteresowało.
- "Pan"? Czemu mówisz do chłopaka w moim wieku "pan"? Jestem niewiele starszy od Ciebie.
Swoim zwyczajem musiał odpowiedzieć nie na temat! Przyjrzał się jej ukradkiem. Rzeczywiście wydała mu się znajoma... tylko skąd?

[Zuzm]

-Czekaj -Odsunęła jego grzywkę i ujrzała złocie oko -Taharaki... -Mruknęła do siebie -Taharaki!- Już głośniej. Rzuciła się w jego stronę powalając go na plecy. Teraz nad nim wisiała -To ja, ta dziewczynka którą spotkałeś w lesie i dałeś mi jedzenie i uratowałeś życie -Wplotła swoje palce między jego włosy. Patrzyła w jego oczy, jego śliczne dwu kolorowe oczy.

[Taharaki]

Czekać? Na co ma cze... ej! Tah nie lubił być dotykany pod tym względem był strasznie terytorialny. Jednak nim zdążył wykonać jakiś ruch dziewczyna odgarnęła jego grzywkę i zobaczyła jego drugie oko. Źrenice ze zdziwienia się aż zmniejszyły. I zna jego imię!
- Aaaa! - tyle zdążył powiedzieć kiedy się na niego rzuciła i powaliła na plecy. Spadł aż z krzesła. Miał nadzieje, że nie wzbudzi to wielkiego zainteresowania w bibliotece. Już miał zacząć gadkę o tym, że co ona sobie wyobraża jednak znów nie dała mu dojść do słowa. Szczebiotała jak najęta. Irytujące! Chwilka... ta dziewczynka, którą spotkał podczas jednej ze swoich tułaczek? Teraz pamięta!
- Zuzm! - roześmiał się i wstał. Chwycił dziewczynę w tali i zakręcił się z nią dwa razy dalej się śmiejąc. Potem posadził ją na stole. Sam postawił krzesło, położył na nie nogę i porał na kolanie łokieć na którym się podparł. Patrzył jej teraz prosto w oczy. - Wyładniałaś dziewczyno! Powiedz mi ile to już lat?

[Zuzm]

-I kto to mówi? Nie ma nic ładniejszego niż kombinacja twoich ocząt -Nachyliła się do niego -19 na karku, a ty?

[Taharaki]

Uśmiechnął się jeszcze szerzej. Nic nie wprawiało go w taką radość jak ta mała! Pełna życia i energii. W ponurym koncie od razu zrobiło się jaśniej.
- Pff... - prychnął. - Przestań bo się zarumienię! - i znów wybuchł śmiechem. Oj bibliotekarka nie będzie zachwycona. - Stara jesteś. - powiedział krótko. Uwielbiał dogrywać wszystkim na około. Ale czyż nie za to go się kocha? Może nie zawsze, ale to czyni go wyjątkowym. - Zaledwie 23. Mam przed sobą kawał żywota. Kiedy się spotkaliśmy miałaś chyba tylko 15 lat prawda? Ja miałem wtedy właśnie sam 19.Co za zbieg okoliczności
Usiadł na krześle i swoim zwyczajem usadowił buty, a właściwie to co kiedyś nimi było na stole. Ułożył się wygodniej i położył ręce za głowę. Pan na włościach się znalazł!

[Zuzm]

-Powinieneś mieć lepsze ubranie -Sama rozpięła swoje moro - Może będę mieć coś u siebie, kolekcjonuję przecież rzeczy. -Przypomniało jej się, chce zabrać go do swojej jaskini. Chce zabrać go tam gdzie nie było Leitha. A dobra tam, Leith ma Amona tak? Uśmiechnęła się -Gyby nie ty, pewnie bym nie żyła -Położyła dłoń na jego policzku

[Taharaki]

- Łatwo mówić. W tym jest mi dobrze. - nigdy nie był zbyt wybredny jeśli chodzi o ubrania. Nie obchodziło go w czym chodził. Dopóki było wygodne. I nie było sukienką! - O zapraszasz mnie do siebie? Widzę, że nieźle Ci się powodzi mała!
Chyba już zawsze będzie nazywał ją mała. Wcześniej też tak było z tego co pamiętał. Był wysoki. Dziewczyna sięgała mu zaledwie do brody. Jaki spadł na niego przywilej. Może patrzeć na nią z góry. Buhaha!
- Powiedzmy, że masz u mnie dług i tyle. - puścił jej oko uśmiechając się przyjaźnie. Dalej widział w niej tą małą przemarznięta i głodną dziewczynkę, którą była. I nagle stało się coś czego nie oczekiwał. Dotknęła jego policzka. Nie spodziewał się takich czułości. Aż się zarumienił. No co Tahu? Nie jesteś przyzwyczajony do czułości? Do dziś robiły tak tylko dwie osoby. Babcia i... zresztą czy to ważne?

[Zuzm]

Uśmiechnęła się
-Jesteś taki słodki kiedy się rumienisz ...  I nie jestem pewna czy mi się wiedzie, Tylko tam mam bar i urządzoną jaskinię. Jak chcesz to mogę cię zaprowadzić. Bar sam znajdziesz, natomiast drogę do jaskini znam tylko ja! -Wplotła palce w jego włosy -Włosy też mógłbyś umyć -Zaśmiała się

[Taharaki]

Na wspomnienie o rumieńcach chciał schować głowę w ramionach z zmieszanym uśmiechem. Zarumienił się jeszcze bardziej. Teraz to nie była mała skrzywdzona dziewczynka. Tylko kobieta. A one już mają swoje sposoby by wywołać pieczenie na policzkach. Chciał szybko zmienić temat.
- Bar? Czy jeśli zostanę stałym klientem będę mieć zniżki?... lub tak po znajomości? - zaśmiał się znów ciepło. Chyba już nie będzie mógł wrócić do tej biblioteki jak zamkną za nim drzwi. - Po tym co mówisz faktycznie - twoje życie jest w zupełnej ruinie. Tylko nie skacz z mostu nie mówiąc mi o tym. Będę chciał to uwiecznić na zdjęciu! - zażartował. Wprawiała go w dobry humor. I nie dało się tego ukryć. - Dobrze mamo. Będę pamiętać - odpowiedział udając skruchę gdy mówiła o jego włosach. Wziął jej dłoń w swoje i ucałował jak prawdziwy gentlemen. Wstał i sprawdził czy ma przy sobie notatnik. Ma. - Idziemy? - spytał z uśmiechem.

[Zuzm]

Wstała
-Dobra -Złapała go za rękę i pociągnęła w stronę wyjścia -Teraz trochę sobie pochodzisz-Uśmiechnęła się /wyszli/

[Leith]

Wszedł wolnym krokiem i rozejrzał się. Deadly radośnie pomachała kosami i pisnęła cicho. Leith pogłaskał swą podopieczną, która od razu wzbiła się pod sufit i z wdziękiem latała po całej bibliotece. Chłopak zaczął przeglądać działy związane z roślinnością i innymi typu rzeczami.

[Leith]

Chłopak przeglądając półki nie natrafił na nic co zainteresowałoby go. Westchnął ciężko, po czym zawołał swą Chiro, która szybko wróciła do swego właściciela i usiadła na jego ramieniu. Pisnęła radośnie po czym lekko ugryzła Leith'a w ucho. Chłopak zachichotał po czym pogłaskał Deadly i razem wyszli.