Sala numer 3

[Leith]

Poczuł się śpiący.. Zaczęło się mu kręcić w głowie. Nie miał pojęcia co się dzieje. Po chwili zasnął od tak. Chciał się wybudzić ale nie potrafił. Jakby tajemnicza moc trzymała go z dala od ''mocy'' która pozwala się obudzić. Może i spał ale miał jakąś inną świadomość. Coś jakby sen. Był sam na jakimś czarnym pustkowiu. Zaczął biec przed siebie. Nie wiedział gdzie. Nagle znikąd zaczęły się pojawiać dziwne rzeczy. Jakieś zabawki? Ogromne przerażające i zniszczone. To nie był jakiś sen. To był koszmar.

[Zuzm]

-Pięknie koszmar! Już panujesz nad złożonym mózgiem i zapewne właśnie napełniasz sztuczny żołądek. No dobra. Możesz spróbować go trzymać jak najdłużej. - Delgado miał problem z utrzymaniem wielkiego płomienia, a Deadly nadal robiła zbyt duże 'bronie'

[Leith]

Ten sen wydawał się mu coraz bardziej realistyczny. Nagle zaczęło go coś gonić. Jakiś wielki potwór.. Jakaś głowa lalki bez włosów poruszała się na jakiś sztyletach? ,,To tylko sen.. Skoro to sen..'' pomyślał i w ułamku sekundy przed nim pojawiła się jego kosa. Bez zastanowienia zaatakował to dziwne stworzenie. Po dość trudnej walce z potworem był zbyt zmęczony by iść dalej. Nagle usłyszał krzyk. Krzyk kobiety. To zaczęło się robić niemiłe. Mimo, że był zmęczony biegł przed siebie. Znikąd na drodze pojawił się mu kot. Kot który się uśmiecha. Od razu skojarzył książkę Alicja w Krainie Czarów.
- Cheshire? - spytał kota. Ten tylko się uśmiechnął szerzej. Niebieski futrzak znikł w mgnieniu oka.

[Zuzm]

-No dobra, chyba mu starczy, teraz spróbuj Opanować mózg Draconema. Jest jeszcze ciekawszy bo ma ośrodki jadowe i umiejętność latania, więc może być trudniej. -Wszystkie towarzysze patrzyły ze zdziwieniem na Koszmara. Dziewczyna podeszła do Chiro -Ej nie poddawaj się, kosy wystarczy, że będą takie -Rozłożyła rękę i pokazała, była to przestrzeń jakaś dwa razy większa od nietoperza -Ty robisz je za duże, przez co zabierają więcej energii, tak?

[Leith]

Obudził się nerwowo. Przejechał ręką po czole i odetchnął ciężko.
- To było okropne.. - wydyszał - Boże.. Za co..? - wymruczał - Smoka można przestraszyć.. - powiedział nerwowo i przypomniał sobie, że przecież Zu jest też smokiem. Ale być może przeraziłaby się tego.. Kto wie?

[Draconem]

Draconem jak na zawołanie usnęła. Na początku milutki sen idzie przez las i ogląda widoki. Ale po pewnym momencie jej brzuch wydał dziwny dźwięk.
- Czas na obiadek.-Powiedziała.
Ale nigdzie nie było zwierząt, niczego tylko drzewa i liście, żadnych owoców. Sen coraz bardziej był dramatyczny. Draconem się poddała usiadła obok drzewa i czekała na śmierć. To wszystko było takie realne... Jednak coś poczuła, jedzenie. Szła, raczej biegła za zapachem. W końcu się ukazał domek z mięsa...? Oj nie ważne zawsze, że z mięsa-Pomyślała i przygotowała kły na spożycie posiłku. A jednak z domu wyszła ponura postać i zaprosiła ją o dziwo do środka, choć chciała jej zjeść domek. Dała jej mięso dużo mięsa, ciągle jej dawała mięso. Draconem mówiła NIE! a ona TAK! i wpychała mięso do środka gardła Draconem. Czuła jak pęka jej skóra, wszystko ją bolało.

[Zuzm]

-Łaaa... koszmar, niezłe postępy. Dobra zostaw Drac, próbuj dwa towarzysze na raz. Dobra? -Powiedziała do Bumbla. Teraz Delgado -Dobra młody, widzę, że ogień się wydłużył. A teraz spróbuj mocno. -Chwile stał w ciszy, podbrzusze stawał się jaśniejsze, aż wystrzelił wielkim ognistym lassem, spopielając wszystkie manekiny. -Dobra. Tobie dobrze idzie. Chiro? -Mała robiła trochę mniejsze kosy, przez co sprawniej walczyła.

[Draconem]

-Yyyyy... obudziłam się. Mój brzuch? Dobrze Koszmar...

[Zuzm]

-Dobra widzę, postępy. Dobrze wam idzie. - Zobaczyła jak w tym samym momencie pada na ziemie kilka stworzeń. - Koszmar! Świetnie! -Podbiegła do stworzenia, po chwili trzy, cztery. I tak dalej -No Koszmar, ty już chyba skończyłaś. -Zwróciła się do Drac, -no Koszmar, już usypia kilka stworzeń usypia też na dłużej. -Podniosła, towarzysza -Chyba gotowe.

[Draconem]

-Dziękuje przyjdziemy za około tygodnia, może później, dziękuje.- Popatrzyła się do dziewczyny promiennie.- Pa Zuzm, pa Leith.
Koszmar jak zawsze siedział w kolcach, tylko z językiem na zewnątrz. Razem wyszli.

[Zuzm]

-O, dobra, mam nadzieje, że Koszmar nie zapomni, szkółki -Zaśmiała się -No dobra! Jeszcze Chiro i Akuma. -Pomachała do Manticory. -A ty Leith, co sądzisz o postępach?

[Leith]

Pogłaskał się po głowie po czym spojrzał na Zu, później na zwierzątka.
- Dają sobie radę. Na pewno jak będą ćwiczyć to z czasem dojdą to perfekcji - popatrzył na Zu i lekko się uśmiechnął.

[Zuzm]

-Dobra... -Podeszła do stworzeń, -Delgado, ty masz trening do końca, A Deadly, są postępy. Kosy czerpią mniej enegrii i umiesz je trzymać dłużej.

[Leith]

Deadly słuchała Zu tak jak Leith tyle, że z większej odległości. Siedział sobie na ziemi i obserwował wszystkie postępy i co się dzieje.

[Zuzm]

-No dobra Deadly, jeżeli Będziesz pamiętać, że kosy, mogą być mniejsze, to będziesz mieć sprawniejszy atak i będziesz się mniej męczyć. -Uśmiechnęła się -A ty Delgado! Staraj się jak możesz a ci wyjdzie. Nic pochopnie, tak? -Otoczka wokół stworzenia opadła na ziemie, uwalniają go. -No, chyba wszystko zrobione.