Samara po chwili przyszła z małą buteleczką z wodą. Dała Norze która zaczerpnęła dużego łyka zostawiając trochę dla Samary. Obie nabrały energii potrzebnej do szukania cukierków. Nie chciało im się pójść gdzieś indziej. To pole musiało wystarczyć. Najpierw zaczęły od przeszukiwania trawy. Kryły się w niej małe myszy. Samara parę upolowała. Nora nie mogła się powstrzymać... musiały tu przenocować. Samara teraz zaczęła szukać drewna a Nora nadal nie odpuszczała z cukierkami. Wkładała nos w kępki traw i wąchała jak pies. Samara trudziła się zrobieniem ognia.

nie wiem dlaczego ale chyba starcy... dzieci mnie przerażają.


kakao czy mleko

Spostrzegła kilka cukierków. Pobiegła do nich tak szczęśliwa. Zerwała je. Wrzuciła do worka. Odwróciła się na pięcie.
- To jak Samara, idziemy dalej?- Uśmiechnęła się. Samara odpowiedziała jej tiknięciem głowy.
/Wyszły/






( Ile bo nie wiem jak napisać)

/Weszła/
-Miłe miejsce nie? - Jej głos brzmiał dziwnie. Ciągle odbijał się od ścianek jej maski. Ruszyła w stronę pnia. Okrążyła go w około. w pniu znajdowała się mała dziurka. Co mogła zrobić? Weszła bez zastanowienia. W pniu było duszno. Przez małe dziurki wlatywało słońce. Pewnie też tak kiedyś mieliście kiedy byliście w pomieszczeniu, a przez okno świeciło słońce i pod pewnym kontem mogliście zauważyć kurz . Tak właśnie miała Nora. Dzięki temu w powietrzu można było zobaczyć kurz. Tańczył on po całej powierzchni. Był taki wolny i zarazem piękny. Nikt by sobie nie pomyślał, że powietrze ma tyle w sobie zanieczyszczeń. A my to w ciągamy. Ale Nora zapomniała o tym, o całym świecie, że jest w dziwnym stroju z którego nie wie jak wyjdzie. W głowie miała tylko kurz. Upatrzyła sobie jeden z tysiąca. Patrzyła jak wiruje, jak nagle leci do góry a potem do dołu. Kiedy tak kręciła głową.  Powoli wbiła się w rytm zniecierpliwionego ogona Samary, który uderzał o stary pień. I tak Nora zaczęła tańczyć z kurzem... A kiedy Samara się kapnęła o co chodzi, z pnia stworzyła perkusje. Uderzała pazurkami a to ogonem.

onomatopeja

Miau :3

Przytuliła swoje nowe zwierzątko.
- Ależ ona słodka... A ja to jestem Nora.- Podała rękę.- Chyba już pójdę, dzięki za wszystko.- Położyła stworzenie, które podążyło za nią do wyjścia.

-Czarny... i zielony, tak!